Տակեշի Կիտանո
Ճապոնացի կատակերգու, ռեժիսոր և դերասան Տակեշի Կիտանոն սկզբում ձգտել է ճարտարագետ դառնալ, բայց շուտով հրաժարվել է այդ մտքից և կարիերան սկսել որպես «Երկու Բիթ» հռչակավոր կատակերգական երկյակի անդամ Բիթ Տակեշի կեղծանունով: Հետագայում նա կենտրոնացել է դերասանական և ռեժիսորական կարիերայի վրա՝ թե՛ երկրպագուներ և թե՛ մրցանակներ վաստակելով իր ֆիլմերի շնորհիվ, որոնցից է Վենետիկի ՄԿՓ-ի «Ոսկե առյուծին» արժանացած «Հրավառությունը»։ Մեծ մասամբ յակուձայի մասին պատմող գանգստերական ֆիլմերով ճանաչված Տակեշի Կիտանոն նաև բազմաթիվ հեռուստաշոուներ է վարել, օրինակ՝ «Տակեշիի ամրոցը»։ Հետագայում սկսել է և գրել, մի շարք գրքերի հեղինակ է, այդ թվում՝ մի քանի վեպի և հուշագրության։ Թերթերում սյունակներ է վարել։ Մոտոցիկլով ծանր վթարի ենթարկվելուց հետո օրեր շարունակ մասամբ անդամալույծ է եղել, դրանից հետո սկսել է նկարել: Նրա նկարները ներկայացվել են տարբեր ցուցահանդեսներում։ Դասավանդել է Տոկիոյի գեղարվեստի համալսարանում։
Ֆիլմացանկ
Դաժան ոստիկանը (1989), Եռման կետ (1990), Ծովի տեսարան (1991), Սոնատինա (1993), Կապե՞լ ես մեկնումեկին (1995), Տղաները վերադառնում են (1996), Հրավառություն (1997), Կիկուջիրո (1999), Եղբայրը (2000), Տիկնիկներ (2002), Զատոիչի (2003), Տակեշիզ (2005), Ամեն ոք իր կինոն ունի («Մի հրաշալի օր» նովելը, 2007), Կեցցե՛ կինոռեժիսորը (2007), Աքիլլեսն ու կրիան (2008), Ապօրինություն (2010), Լիակատար ապօրինություն (2012), Ռյուձոն և յոթ մարտիկները (2015), Ապօրինություն․ վերջերգ (2017), Վիզը (2023):