Կորնել Մունդրուցոն ծնվել է Հունգարիայում 1975 թվականին: «Հաճելի Օրերը»՝ նրա առաջին գեղարվեստական ֆիլմը 2002 թվականին Լոկառնոյի կինոփառատոնում արժանացել է «Արծաթե ընձառյուծ» մրցանակի ։ Նրա երկրորդ գեղարվեստական ֆիլմը՝ «Ժաննան», որը Ժաննա դ'Արկի պատմության կինոօպերայի ադապտացիա է, 2005-ին ներկայացվել է Կաննի կինոփառատոնի «Հատուկ հայացք» բաժնում: «Դելտան» ընդգրկված էր Կաննի կինոփառատոնի մրցութային ծրագրում և արժանացել է ՖԻՊՐԵՍՍԻ-ի մրցանակի: 2010-ին «Սիրող որդին»՝ Ֆրանկենշթեյն նախագիծը նույնպես ընդգրկվել է Կաննի մրցութային ծրագրում:

Լեհ կինոփորձագետ: Յագելոնյան համալսարանի շրջանավարտ: Սովորել է Լեհաստանի գիտությունների ակադեմիայի արվեստի ինստիտուտում: «Հրեական մշակույթի փառատոնի», «Գրաֆիտի կինոկենտրոնի» և «Ֆիլմ Պոլսկի» հիմնադրամի համատեղ հիմնադիր և նախկին ղեկավար: Կրակով քաղաքի նախկին փոխքաղաքապետ, Լեհաստանի պետական հեռուստատեսային կինոգործակալության տնօրեն, Լեհ կինոգործիչների ասոցիացիայի գլխավոր քարտուղար։ 2000 թվականից Կրակովի կինոփառատոնի տնօրեն։ Կրակովի կինոֆոնդի հիմնադիրն ու նախագահը, որը հանդիսանում է Կրակովի կինոփառատոնի պրոդյուսերը և արտերկրում լեհական վավերագրական և կարճամետրաժ ֆիլմերի պրոմոուտերը: Կրակովի ակադեմիայի դասախոս։ Բազմաթիվ կինոփառատոների ժյուրիի անդամ։

Կինոքննադատ, սցենարիստ, հրապարակախոս, «Նովայա Գազետա» ռուսական օրաթերթի սյունակագիր, FIPRESCI-ի և ASIFA-ի անդամ, «Ռուսական կինոյի հիմնադրամ»-ի փորձագետ: Կանոնավոր կերպով թղթակցում է ռուսական մամուլին և ամսագրերին («Կինոարվեստ», «Известия», և այլն): 1980-ին ավարտել է Թատերական արվեստի պետական ակադեմիան, 1985-ին պաշտպանել դոկտորական թեզը «Կինո և թատրոն. արվեստների փոխգործակցություն» թեմայով: Նրա հեղինակած գրքերից է «90-ականեր. կորուսյալ կինո» աշխատությունը: Մասնագիտական ձեռքբերումների համար արժանացել է բազում պարգևների: Մալյուկովայի՝ Կինոքննադատների ռուսաստանյան գիլդիայի «Սպիտակ փիղ» մրցանակին արժանացած «Կինոյից անդին» գիրքը ժամանակակից ռուսական անիմացիայի, դրա մարտահրավերների, ձեռքբերումների, ակնառու պրոդյուսերների, արտիստների և ստուդիաների մասին առաջին համակարգված ուսումնասիրությունն է:
Ի թիվս այլոց նրա ֆիլմացանկը ներառում է «Ֆրիդան ընդդեմ Ֆրիդայի», «Դիեգո Ռիվերան բոլշևիկների երկրում», «Նայի՛ր երկնքին», «Պուշկինի հրապարակ», «Եթե ոչ Կոլյա Շատրովի համար…», «Գերման և Կարմելիտա» ֆիլմերը:

Ծնվել է 1939թ. նոյեմբերի 16-ին, Երևանում: 1964-69թթ սովորել է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի ստեղծագործական բաժնում` Էդվարդ Միրզոյանի դասարանում: 1969թ-ից դասավանդում է նույն կոնսերվատորիայում, երաժշտության տեսության ամբիոնի ղեկավարն է (1981-ից` պրոֆեսոր): 1991-2013թթ եղել է Հայաստանի կոմպոզիտորների միության նախագահը: Հեղինակել է ավելի քան 300 երգեր, վոկալ շարքեր: Բեռլինի համաշխարհային երիտասարդական փառատոնի քաղաքային երգի մրցույթում «Ո՞ւր եք, տղաներ» երգն արժանացել է «Լավագույն երգ» մրցանակին: 1975թ. Սոպոտի միջազգային մրցույթում «Աշնան մեղեդի» ստեղծագործության համար արժանացել է 3-րդ մրցանակին, 1978թ. Մոսկվայի ռադիոյի հայտարարած միութենական հարցապնդման արդյունքում «Քո աչերի հետ» երգը ճանաչվել է «Տարվա լավագույն երգ»: 1983թ. Սոչիի «Ալ Մեխակ» երգի համամիութենական մրցույթում «Ելեք» երգն արժանացել է 1-ին մրցանակին, 1988թ. Բելգրադում կայացած «ՅՈՒՆԻՍԵՖ 88» երգի համաշխարհային մրցույթում «Երգն էլ ունի հոգի» երգն՝ 3-րդ մրցանակին: Հեղինակել է այնպիսի հայտնի և սիրված երգերի երաժշտություններ, ինչպիսիք են` «Հայի աչեր», «Երազ իմ երկիր» (ՀՀ Զինված ուժերի հիմնը) և այլն: Գրել է Հայոց Բանակի, Երևանի պետական համալսարանի, Գյումրիի մանկավարժական համալսարանի, «Այբ» ավագ դպրոցի, այլ դպրոցների հիմներգեր, նաև Գերմանիայի Լորշ քաղաքի հիմներգը (հեղինակին պատվիրել են քաղաքի 1200-ամյակի տոնակատարության առիթով, 2013թ.): Հրատարակել է վեց հեղինակային ժողովածու: 2010թ. ՌԴ կառավարության կողմից արժանացել է «Դաշնության Աստղ» շքանշանի, 2011թ. «Երևանյան ռապսոդիա» ստեղծագործության համար՝ ՀՀ Պետական մրցանակի: 1984թ. արժանացել է Հայաստանի վաստակավոր, 1986թ.` ժողովրդական արտիստի կոչման, 1998թ.՝ ՀՀ «Մեսրոպ Մաշտոց» շքանշանի, , 2017թ.՝ ՀՀ Պատվո շքանշանի:

Ռոմաննա Լոբախը 2013 թվականին ավարտել է Աթենքի Կոնսերվատորիայի դրամատիկական դպրոցը՝ ստանալով դերասանա վարպետության բակալավրի աստիճան: Դերասանական կարիերան սկսել է, երբ ընդամենը 11 տարեկան էր և մինչ այժմ նկարահանվել է ավելի քան 20 կարճամետրաժ և գեղարվեստական ֆիլմերում, որոնց պրեմիերաները տեղի են ունեցել Կաննի, Վենետիկի, Ռոտերդամի և Նյու Յորքի և այլ փառատոներում: Արիան Լեբեդի «Oլլա» (2019) և Դիմիտրիս Նակոսի «4 Մարտ» (2015) ֆիլմերում իր դերակատարումների համար պարգևատրվել է Հունաստանի և արտերկրի փառատոների կողմից: Որպես քոփիռայթեր է աշխատել «McCann Athens» գովազդային ընկերությունում և համագործակցել է տարբեր պրոդյուսերական ընկերությունների հետ, որոնք աշխատում են կինոարտադրության տարբեր հիմնական պաշտոններում: 2018 թվականին հիմնադրել է «AKRAN» ստեղծագործական ընկերությունը և աշխատում է որպես գովազդի պրոդյուսեր և գեղարվեստական տնօրեն։ Նա Բեռլինալեի և Սարաևոյի տաղանդների և Լոկառնոյի արդյունաբերության օրերի շրջանավարտ է ինչպես նաև Հունաստանի կինոակադեմիայի անդամ:

Վահրամ Մուրատյանը գրաֆիկական արտիստ է, գեղարվեստական տնօրեն և տեսողական պատմիչ: Նա ձևավորել է այս տարվա «Ոսկե ծիրան» փառատոնի 4 պաստառներից բաղկացած շարքը: Մուրատյանն իր ժամանակը բաշխում է ըներությունների համար պատվերով աշխատանքի, ամսագրերի հետ երկարատև համագործակցության և իր անձնական նախագծերի միջև: Որպես քաղաքների և քաղաքային ապրելակերպի սիրահար՝ նա հեղինակել է«Փարիզն ընդդեմ Նյու Յորքի. երկու քաղաքների հաշիվ» բեսթսելլերը: Նրա երկրորդ ՝ «Ժամանակի մասին. տեսողական հուշ ժամացույցի շուրջ» գիրքը մի տոնակատարություն է այն մասին, թե ինչպես ենք անցկացնում մեր փութկոտ ու պրպտուն կյանքը: Երկար տարիներ ֆրանսիական կինոարտադրությունում աշխատելուց և կինոպաստառներ ու բացման տիտրեր ձևավորելուց հետո նա 2021-ի Կաննի ՄԿՓ-ի «Տարօրինակ արմավենի» ծրագրի ժյուրիի կազմում էր: Իսկ այս տարի «Թումո» կենտրոնի ստուդիայում հատուկ աշխատարան կազմակերպեց՝ բռնելով հայաստանյան ճանաչման ուղին: Վահրամը մշտապես տարված է նոր արկածներով՝ պատրաստ իր նրբին հեգնանանքով ու էքսցենտրիկությամբ համեմել փարիզյան մշակույթի մասին ևս մի ընտիր կադր: Արտիստի՝ Ճապոնիայի հետ իր առանձնահատուկ կապին նվիրված երրորդ վիզուալ գիրքը լույս կտեսնի 2022-ին:

Սովորել է Ցյուրիխի և Բեռլինի համալսարաններում ՝ համապատասխանաբար ավարտելով կինոյի և ճապոնագիտության բաժինները: Ուսումը լրացրել է փիլիսոփայության, քաղաքագիտության և անգլիական գրականության ոլորտներում: Որպես կինոյի, գրականության և երաժշտության ազատ թղթակից-քննադատ համագործակցում է շվեյցարական զանազան առցանց և տպագիր հանդեսների հետ (WOZ–Die Wochenzeitung, filmexplorer.ch, NZZ, SDA/Keystone, Filmbulletin): Ապրում է Բիելում (Շվեյցարիա), աշխատում է որպես Ցյուրիխի դեռևս գործող փոքրաթիվ տեսավարձույթի խանութներից մեկի համաղեկավար և շվեյցարական խոշորագույն Ciné-club-ի ծրագրող: Կինոլրագրողների շվեյցարական ընկերության անդամ է, եղել է «Բեռլինալե» 2004-ի FICC ծրագրի ժյուրիի կազմում:

Մայք Նաաֆսը Կինոքննադատների նիդեռլանդական ըներության անդամ է:
Նա վերլուծականներ է գրել և սյունակներ վարել Նիդեռլանդների խոշորագույն De Filmkrant ամսագրում, որտեղ այսօր ազատ թղթակից է: Ապրում է Ամստերդամում, որտեղ աշխատում է որպես հոգեբուժական հիվանդանոցի ղեկավար: